出处 ∶马来西亚前锋报
原题 ∶Bahaya Melayu terus berpecah
作者 ∶祖基菲峇卡（Zulkiflee Bakar）
发表日期∶13-04-09
翻译 ∶东方日报
「我担忧的是，不该掌握决定权的人成了造王者，而占多数，应该掌握决定权的马来人，却失去了决定的权力。」巫统副主席丹斯里慕尤丁上周六接受访问时说。
其实，慕尤丁并非针对马来人政治地位表示担忧的首人。不幸的，马来人还未觉醒，反对党，特别是人民公正党里的马来人，更是幸灾乐祸。他们认为类似的担忧只是巫统担心遭马来人背弃而做的宣传。
事实上，武吉干当及武吉士南卯补选显示，马来人已经失去了掌控权。朝野马来政治领袖被逼向占少数的友族示好，以获得他们的选票。可能公正党的马来人以及回教党为此欢欣鼓舞，因为友族开始支持他们了。
他们之中更有人认为，这表示民联正向执政中央迈进。
为了政治利益，吉兰丹州务大臣拿督聂阿兹甚至说，非穆斯林领袖引用《可兰经》经文并没有错。这显示，马来族群不能依赖这些为了获取友族支持，愿意合理化一切的回教党及公正党领袖。
我们如今分裂成了三，甚至四个派系。意识形态的分裂，让我们可能完全不能团结，连在关系马来人利益的事务上也不能取得共识。这与面对与利益相关的课题时，愿意团结的华人很不同。某些愚蠢，不思考潜在危机的马来领袖，使友族感到自以为是。
非马来人自认能决定各政党，包括巫统及回教党的命运，即使华印裔选民在某个选区只占5%。假设政党要寻求他们的支持，就必须满足他们的要求。而国阵依然被他们玩弄，就算满足了他们的要求，他们依然把票投给反对党。
虽然也在国阵之内，但马华、国大党及民政不但无能为力，甚至被友族的戏法所感染。肯定的是，他们的族群没有什么损失，损失的是巫统，如在武吉干当那样。如今马来人只能呐喊他们是多数族群，呼吁应该受到尊重，但他们却没发现他们丧失了权力。与巫统及政府意见相左的人什么都可以批评，对他们来说，阅读反对党报章散播的谣言，比注意主流报章中关于马来人地位的讯息更重要。
为人作嫁辱族丧权最令人失望的是，政治大权旁落，导致许多方面逐渐勇于挑战马来人及回教的地位。由于自2003年10月开始享有更多的自由，他们说什么，马来人都无法反击。假设巫统有人捍卫马来人地位，他们将被指责为「该死的」或「有精神病」。受到侮辱的是为捍卫马来人尊严做出巨大贡献的马来政党。但由于政治理念不同，没有哪个反对党的马来人领袖敢为它说话。为了政权，现在可能有马来人，特别是公正党领袖，因为能与友族沙文主义份子和睦共处而引以为荣。可是，将来他们会晓得他们的行为对自己子子孙孙是多么的危险。
因此，慕尤丁呼吁马来人团结一致重归巫统怀抱，并非谣言耸听，而是富有了巨大的意义。这并非只是为了巫统的政治利益，而是为了保障马来穆斯林社群的前途。巫统成功证明了虽然它也跟友族政党合作，但那些政党非常重视友谊精神，不但与巫统合作，更言听计从，非常尊重巫统。
可是，行动党是否也给予回教党应有得尊重？公正党里的马来人是否也有争取马来穆斯林权益的言论自由？
马来人要深入思考他们面对的威胁，现在还来得及。人们应该把霹雳及槟城大选后发生的事当成教训。假设马来人继续分裂，相同的事能在其他州重演。别因为某些领袖贪权夺利的政治戏法，马来人在自己国家成了难民，赢得欢呼却典当了村庄。
-------------------------------------------------------------------------------------
"Kebimbangan saya ialah orang yang tidak menjadi penentu sudah menjadi penentu, orang Melayu majoriti yang sepatutnya menjadi penentu, sudah tidak menjadi penentu."
Itulah keresahan yang dizahirkan oleh Timbalan Presiden UMNO, Tan Sri Muhyiddin Yassin dalam wawancara dengan penulis di kediamannya pada Sabtu lalu.
Sebenarnya Muhyiddin bukanlah orang pertama yang melahirkan kebimbangan mengenai kedudukan kuasa politik Melayu sekarang, malah sebelum ini sudah ramai pemimpin UMNO yang berbuat demikian.
Tetapi malangnya orang Melayu masih belum sedar malah orang Melayu yang berada dalam pembangkang terutamanya Parti Keadilan Rakyat (PKR), akan mentertawakan kenyataan sedemikian.
Mereka menganggap kenyataan hanya helah UMNO yang merasakan orang Melayu semakin tidak menyokong parti tersebut. Namun apa yang berlaku pada pilihan raya kecil Parlimen Bukit Gantang dan Dewan Undangan Negeri Bukit Selambau jelas membuktikan bahawa orang Melayu sudah tidak lagi mempunyai apa-apa kuasa penentu.
Sebaliknya, para pemimpin politik Melayu sama ada pembangkang mahu pun kerajaan terpaksa 'berbaik-baik' dengan pengundi minoriti bukan Melayu demi untuk mendapatkan undi mereka.
Mungkin bagi Pas dan Melayu dalam PKR, mereka gembira dan berasa bangga kerana bukan Melayu semakin menyokong mereka.
Malah ada pemimpin mereka dengan bangga mendabik dada dengan menganggap kejayaan di Bukit Gantang memberikan isyarat kononnya Pas dan pakatan pembangkang selangkah lagi akan menguasai negara.
Justeru atas kepentingan politik juga, Datuk Nik Abdul Aziz Nik Mat sanggup mengatakan bahawa tidak salah pemimpin bukan Islam membaca ayat-ayat al-Quran.
Semua situasi ini, jelas membuktikan bahawa orang Melayu tidak boleh bergantung kepada sesetengah pemimpin Pas dan pemimpin Melayu PKR yang sanggup menghalalkan apa sahaja asalkan bukan Melayu menyokong seterusnya membantu mereka mendapat kuasa.
Akibat daripada kejumudan dan kerakusan pemimpin-pemimpin Melayu seumpama itulah yang menyebabkan kuasa politik Melayu semakin terhakis.
Kita kini berpecah kepada tiga kumpulan atau mungkin empat kumpulan. Perpecahan akibat ideologi politik itu telah memungkinkan kita langsung tidak boleh bersepakat biarpun untuk perkara yang berkaitan dengan kepentingan orang Melayu.
Tetapi ini berbeza dengan bukan Melayu terutamanya masyarakat Cina yang bersedia bersatu jika ada isu berkaitan dengan kepentingan mereka. Akibat daripada kejahilan sesetengah pemimpin Melayu pembangkang yang tidak mahu memikirkan bahaya yang menanti, ia telah membolehkan pengundi bukan Melayu 'naik tocang'.
Mereka merasakan bahawa mereka kini adalah kelompok penentu kepada nasib politik sesuatu parti termasuklah UMNO dan Pas - dua parti yang dianggotai oleh orang Melayu. Calon kedua-dua parti itu tidak akan menang hatta jika ada hanya lima peratus sahaja pengundi Cina atau India di kawasan mereka. Kalau mereka mahukan undi maka pelbagai tuntutan harus dipenuhi dahulu.
Berikutan keadaan terdesak itu, maka berlakulah situasi di mana BN dipermainkan oleh pengundi bukan Melayu apabila tuntutan mereka dipenuhi tetapi undi tetap kepada pembangkang.
Walaupun di dalam BN ada MCA, MIC dan Gerakan tetapi ternyata mereka tidak mampu berbuat apa-apa, malah mereka turut 'terpedaya' dengan lakonan pengundi bukan Melayu itu. Bagaimanapun yang pasti kaum mereka tidak rugi apa-apa, yang rugi adalah UMNO seperti mana berlaku di Bukit Gantang.
Orang Melayu kini hanya boleh melaungkan bahawa mereka masyarakat majoriti di negara ini, justeru segala-galanya harus diutamakan. Tetapi dalam masa yang sama mereka tidak fikir bahawa kuasa politik mereka semakin berkurangan. Mereka yang tidak bersetuju dengan UMNO dan kerajaan, boleh mengecam apa sahaja, bagi mereka membaca fitnah yang disebarkan dalam suara-suara rasmi parti pembangkang adalah lebih penting daripada mengetahui fakta sebenarnya kedudukan Melayu yang dipaparkan oleh akhbar-akhbar arus perdana.
Apa yang paling mengecewakan, akibat daripada semakin lemahnya kuasa politik Melayu, pelbagai pihak semakin berani mencabar kedudukan Melayu dan orang Islam.
Kononnya atas dasar kebebasan dan keterbukaan yang dirasai oleh mereka mulai Oktober 2003, mereka berkata apa sahaja dan orang Melayu tidak berdaya melawan balik.
Jika ada orang Melayu dalam UMNO bersuara mempertahankannya ia digelar macam-macam termasuk 'celaka dan gila' serta sebagainya. Biarpun penghinaan itu adalah ke atas parti induk Melayu yang sebelum ini sudah menaburkan jasa besar dalam memartabatkan orang Melayu, tetapi tidak pemimpin Melayu pembangkang akan membelanya kerana berbeza fahaman politik.
Mungkin ada orang Melayu terutamanya dalam PKR gembira dengan perkembangan sekarang tetapi mereka harus faham bahawa apa yang berlaku amat bahaya kepada masa depan generasi Melayu akan datang.
Ketika ini mereka boleh berbangga kerana berbaik-baik dengan kelompok bukan Melayu yang cauvinis demi kuasa politik tetapi percayalah suatu hari kelak, mereka akan mengetahui betapa bahayanya tindakan mereka.
Justeru seruan Muhyiddin agar orang Melayu kembali bersatu di bawah payung UMNO bukanlah suatu seruan kosong, ia mempunyai maknanya cukup besar.
Ia bukanlah semata-mata kerana kepentingan politik UMNO tetapi demi bangsa Melayu dan umat Islam. UMNO sudah berjaya membuktikan bahawa biarpun ia bekerjasama dengan parti bukan Melayu tetapi parti-parti berkenaan sentiasa patuh dan bekerjasama dengan penuh semangat persahabatan. Malah UMNO amat dihormati oleh mereka.
Tetapi apakah dalam soal ini Pas juga mendapat penghormatan yang sama daripada DAP? Apakah orang Melayu dalam PKR dibenarkan bebas bersuara mengenai soal-soal kepentingan orang Melayu dan Islam?
Bukankah pemimpin utama mereka, Anwar Ibrahim begitu rakus untuk berkuasa sehingga sanggup menggadaikan segala-galanya asalkan memperolehi kuasa politik?
Oleh itu masanya belum terlambat untuk orang Melayu memikirkan sedalam-dalamnya mengenai ancaman yang sedang menanti mereka. Jangan sampai sokongan yang diberikan kepada sesuatu parti itu kononnya atas semangat kerjasama, akhirnya menyebabkan masa depan orang Melayu tergadai.
Jadikanlah apa yang berlaku di Perak dan Pulau Pinang selepas pilihan raya umum lalu sebagai pengajaran bahawa fenomena yang sama boleh berlaku di negeri-negeri lain, jika orang Melayu terus berpecah belah. Janganlah nanti apabila tiba masanya, akibat daripada permainan politik melampau sesetengah pemimpin Melayu yang tamakkan kuasa, orang Melayu menjadi pelarian di tanah air sendiri. Menang sorak tetapi kampung tergadai.
没有评论:
发表评论